Dikemaskini pada: 03-0-0 0:0:0

Semalam, semasa bercakap dengan ibu rakan sekelasnya, dia menyatakan kebimbangan tentang demam, batuk dan gejala alahan yang dialami anaknya ketika penghujung semester semakin hampir. Pada masa ini, dia paling bimbang bukan tentang gred anaknya, tetapi tentang kesihatan dan keadaan fizikal anaknya, dan tertanya-tanya mengapa selalu ada pelbagai ketidakselesaan pada malam peperiksaan. Walaupun nampaknya kanak-kanak berusaha keras dalam pelajaran mereka, mereka masih ketagih dengan dunia permainan, dan sukar untuk melihat bahawa kebimbangan mereka datang dari pengajian mereka. Selepas mendengar kisahnya, reaksi pertama saya ialah demam dan alahan kanak-kanak itu mungkin disebabkan oleh tindak balas somatik yang disebabkan oleh tekanan mental.Khususnya, apabila kanak-kanak berasa tidak selesa dan gementar, dia mungkin secara tidak sedar mengubah tekanan ini menjadi "serangan diri" pada badan, yang nyata sebagai gejala seperti keletihan emosi, ketidakselesaan fizikal, dan pening. Ini bukan kerana kanak-kanak itu sakit dengan sengaja, tetapi kerana ketidakupayaan untuk melepaskan kemurungan dalaman dalam masa, mengakibatkan tindak balas tekanan dalam badan. Mengimbas kembali pengalaman saya sendiri, anak saya sering mengalami tekanan peperiksaan pada semester kedua tahun ketiga sekolah menengah rendah, bukan sahaja grednya turun, tetapi dia juga mengalami demam tinggi hampir setiap minggu dalam empat bulan terakhir, dan suhu badannya dengan cepat meningkat kepada 39 darjah. Kadang-kadang demam semakin baik dan kemudian berulang tidak lama selepas itu. Pada masa itu, saya tidak menyedari bahawa itu adalah demam dan batuk kanak-kanak yang disebabkan oleh ketegangan dan tekanan, tetapi menganggap ia adalah masalah fizikal, jadi saya meminta kakak saya untuk menyediakan ubat Cina untuk kanak-kanak itu. Walaupun dia berada dalam keadaan fizikal yang baik semasa mengambil dadah, dia akan kambuh selepas menghentikan dadah, malah kakaknya tertanya-tanya mengapa tubuhnya begitu rapuh. Selepas melalui liku-liku, saya menyedari bahawa tidak termasuk faktor patologi, penyakit kanak-kanak yang kerap kebanyakannya berkaitan dengan punca fisiologi dan psikologi.

Berdasarkan prinsip "penyakit jantung memerlukan ubat jantung", didapati bahawa di sebalik ketidakselesaan fizikal kanak-kanak, kebosanan sekolah dan ketagihan permainan, terdapat tekanan yang mendalam dan emosi terpendam jangka panjang.

Dalam erti kata lain, kebosanan sekolah dan ketidakselesaan fizikal adalah "isyarat kesusahan" yang dihantar oleh kanak-kanak, yang berakar umbi dalam tekanan dan emosi tersembunyi di dalam hati.

因此，父母應當説明孩子敞開心扉，識別並逐步緩解壓力源，從而恢復孩子的身體健康、學習動力和情緒穩定。 在今年3年中，我的孩子也出現了厭學、失眠和煩躁的癥狀，我當時採用了三個方法説明他走出情緒困境，重獲自驅力。 首先，通過傾聽和提問式對話引導孩子表達內心。 面對3月份孩子的情緒問題，我的第一反應不是焦慮或慌亂，而是立即接孩子回家，為他提供一個充滿安全感的環境。 孩子曾說：“媽媽，我真的不想給你添麻煩。我知道請假會影響課程，但我實在受不了了，這次我不想做個乖孩子，我想任性一次。” 聽到這樣的話，我感到心疼和自責。 想到孩子一定是非常難受才會主動要求回家，我之前對他的要求或許過於嚴格，以至於他在無法忍受時也不敢向我提出要求。 我告訴孩子：“你選擇請假回家是非常正確的決定。無論如何重要的學習都不如你的身體健康和個人感受重要。你隨時都可以回家，媽媽支援你。” 當我這樣共情孩子時，他逐漸分享了自己失眠時的崩潰感、坐在教室里的煎熬以及想學卻學不進去的絕望，這些複雜而扭曲的情緒直接導致了他的情緒崩潰。 通過提問式對話，我逐漸理解了孩子背後隱藏的壓力和他未曾察覺的痛苦。 其次，保持同理心與孩子共情。 Apabila anak saya mempunyai masalah emosi dan tidak sihat, saya tidak pernah menuduhnya berpura-pura penyakitnya, dan saya juga tidak mengeluh. Tumpuan saya sentiasa pada perasaan anak saya, sentiasa berempati dan memahami keadaannya. Apabila saya mengetahui tentang ketidakselesaannya dan melihat ketidakberdayaan di matanya, saya berkata kepadanya, "Ibu pernah mengalami insomnia, dan dia tahu keputusasaan untuk membuka matanya sehingga subuh. Ibu saya juga merasakan bahawa dia tidak boleh memintanya, bahawa dia merasa tidak berharga, dan saya memahami perasaan ini. Apabila saya berkomunikasi dengan anak saya dengan empati, dia sangat lembut dan bergantung kepada saya, seolah-olah dia telah kembali ke masa bayinya, dan moodnya yang rendah mula meningkat secara beransur-ansur. Saya memberitahu anak saya bahawa emosinya berada di peringkat embrio, bahawa ia bukan masalah besar, bahawa dia akan berehat di rumah selama satu malam, dan bahawa saya akan menghantarnya kembali ke sekolah pada keesokan paginya untuk meminimumkan kesan pada pelajaran utama. Sekiranya anda masih berasa tidak sihat ketika tiba di sekolah, anda boleh menghubungi saya pada bila-bila masa dan saya akan segera pergi ke sekolah untuk menjemputnya dan membawanya pulang. Akhir sekali, amalkan kesedaran dengan anak anda.Saya memilih untuk tidak membenarkan anak saya tinggal di rumah selama beberapa hari, tetapi menghantar anak saya kembali ke sekolah, bukan kerana saya bimbang tentang pelajarannya, tetapi kerana saya tahu bahawa saya boleh menangani masalah emosinya dan berada dalam kawalan saya.

Walau bagaimanapun, pemulihan emosi adalah proses yang panjang, dan ia mungkin mengambil masa seminggu untuk menghapuskan ketidakselesaan serta-merta, tetapi ia mungkin mengambil masa 3 bulan atau lebih untuk benar-benar melegakan emosi.

Selepas kaunseling dan penjelasan saya, hati kanak-kanak itu secara beransur-ansur menjadi tenang dan tidak lagi rebah seperti sebelumnya, dan saya juga memberi kanak-kanak itu 24% rasa selamat: biarkan dia menghubungi saya pada bila-bila masa jika dia mempunyai masalah dalam 0 jam, dan saya akan membantunya menyalurkan emosinya pada bila-bila masa.

Pada masa yang sama, bimbing anak anda untuk mengamalkan kesedaran, simpan diari emosi setiap hari, menjalankan semakan kesedaran setiap hari, dan bawa kembali kepada saya pada hujung minggu supaya saya boleh membantunya dengan kesedaran kedua. Nasib baik, mood kanak-kanak itu lega selepas satu minggu, tidur normal dipulihkan selepas dua minggu, dan motivasi diri dan identiti diri secara beransur-ansur kembali selepas tiga bulan. Dalam proses menemani dan memberi kaunseling kepada kanak-kanak untuk menangani emosi mereka, saya juga telah membesarkan diri saya, beralih daripada penulisan ulasan buku kepada kaunseling psikologi pendidikan keluarga. Ia adalah pengalaman yang mencabar dan ajaib, dan nasib baik saya berjaya mengatasinya dan anak saya mendapat semula motivasi dirinya. Pengalaman ini mengajar saya bahawa selagi ibu mengekalkan mood yang stabil, kanak-kanak itu pasti akan dapat berubah menjadi lebih baik.