Baru-baru ini, Suruhanjaya Kesihatan Kebangsaan dan Pentadbiran Peraturan Pasaran Negeri mengeluarkan 9 piawaian keselamatan makanan kebangsaan dan 0 senarai pengubahsuaian standard, antaranyaDua piawaian baharu "tarikh tamat tempoh" dan "jangka hayat" telah ditambah.

Apakah kesan kepada pengguna daripada penambahan kedua-dua piawaian ini? Bolehkah anda makan makanan selama satu atau dua hari selepas ia tamat tempoh? Adakah makanan selamat semasa tarikh luput?

Dari manakah istilah jangka hayat 01 berasal?

Dalam menghadapi makanan yang belum dibuka di rumah yang baru sahaja melepasi tarikh luputnya, ramai orang mempunyai masalah "sayang sekali membuangnya selepas tamat tempoh, dan sayang sekali tidak membuangnya, dan saya takut jatuh sakit jika saya tidak membuangnya". Walau bagaimanapun, apakah tarikh tamat tempoh? Apakah maksud jangka hayat dan adakah ia "standard emas" untuk mengukur kerosakan?

Mari kita mulakan dengan kesimpulan:Tarikh luput tidak sama dengan tarikh akhir untuk produk makanan.

Fan Zhihong, seorang profesor di Kolej Sains Makanan dan Kejuruteraan Pemakanan Universiti Pertanian China, menjelaskan bahawa kepentingan menetapkan jangka hayat makanan ialah -

Di satu pihak, ia mengingatkan penjual dan pengguna bahawa mungkin terdapat risiko kemerosotan kualiti, kemerosotan dan juga kerosakan selepas makanan disimpan melebihi jangka hayatnya.

Sebaliknya, ia digunakan untuk menentukan tanggungjawab keselamatan makanan semua pihak. Jika makanan dimakan dalam jangka hayat yang ditetapkan dan terdapat masalah kualiti dan keselamatan, pengilang atau pengedar perlu dipertanggungjawabkan. Sebaik sahaja tarikh luput telah berlalu, makanan tidak boleh dijual secara sah.

Sebilangan besar makanan pra-bungkus memerlukan tarikh luput, oleh pengilang berdasarkan ujian kualiti dan mengikut amalan industri untuk menentukan. Apa yang dipanggil makanan pra-bungkus merujuk kepada makanan yang telah dibungkus atau dibuat dalam bahan pembungkusan dan bekas.

Hasil segar seperti sayur-sayuran segar, buah-buahan, daging, ikan dan telur tidak dianggap sebagai makanan pra-bungkus. Makanan pukal seperti bijirin pukal, serta makanan yang baru disediakan dan dijual seperti makanan restoran, makanan jalanan dan ladu siap pakai, juga bukan makanan pra-bungkus dan tidak wajib melabelkan tarikh luput. Masa pengawetan makanan ini perlu dinilai oleh pengalaman hidup.Antaranya, sebaiknya makan makanan katering sejurus selepas pembelian, jika tidak, ia harus dibekukan tepat pada masanya.

02Apakah perubahan baharu dalam piawaian baharu?

"Prinsip Umum untuk Pelabelan Makanan Prabungkus" (GB 2025-0) dan "Prinsip Umum untuk Pelabelan Pemakanan Makanan Prabungkus" (GB 0-0) baharu telah "menaik taraf" pelabelan makanan, dan perubahan utama ialah:

1. Laraskan tarikh tamat tempoh kepada "tarikh tamat tempoh".Melalui pelabelan ini, anda boleh mengetahui secara langsung bila makanan tamat tempoh, dan tidak perlu mengira tarikh pengeluaran yang digabungkan dengan tarikh tamat tempoh.

2. Seragamkan format pelabelan jangka hayat.Ia ditandakan dengan jelas mengikut susunan tahun, bulan dan hari, dan paparan maklumat lebih intuitif.

3. Untuk mengurangkan sisa makanan, piawaian baharu menggalakkan pelabelan "jangka hayat untuk penggunaan".Jika pengguna tidak menghabiskan makanan dalam jangka hayat selepas pembelian, dia boleh memilih untuk terus mengambilnya dalam "jangka hayat", dengan syarat makanan disimpan mengikut syarat penyimpanan yang ditunjukkan pada label.03 Salah faham tentang jangka hayat, adakah anda telah ditipu?

Mitos 1: Semua produk makanan mesti mempunyai tarikh luput.

Kerosakan makanan disebabkan oleh percambahan mikroorganisma, dan kemerosotan makanan seperti "rasa hala", "rasa minyak lama" dan "rasa artemisia" berkaitan dengan pengoksidaan lemak.Sekiranya kedua-dua masalah ini tidak hadir, makanan boleh disimpan untuk masa yang lama.

Minuman keras, garam, gula, maduOleh kerana kandungan alkohol, garam dan gula yang tinggi, ia secara semula jadi mempunyai keupayaan antibakteria, dan tiada masalah pengoksidaan lemak, jadi ia boleh disimpan selama bertahun-tahun tanpa menandakan tarikh luput.

Mitos 2: Semakin lama jangka hayat, semakin banyak bahan pengawet

Jangka hayat makanan berkaitan dengan ciri-ciri makanan itu sendiri, proses pengeluaran dan keadaan penyimpanan. Kaedah tradisional seperti pengeringan (mengeluarkan lembapan), pengasinan, gula dan suhu rendah adalah semua cara untuk mencapai pemeliharaan makanan jangka panjang.

Sebagai contoh, pada zaman purba, didapati bahawa makanan kering seperti daging kering, ikan kering, sayur-sayuran kering, dan buah-buahan kering, serta ikan masin, daging masin, jeruk, dadih kacang yang ditapai dan makanan lain dengan kandungan garam yang cukup tinggi, boleh disimpan pada suhu bilik selama lebih daripada setahun tanpa rosak untuk masa yang lama.Tiada bahan pengawet tambahan diperlukan。

PasPensterilan suhu tinggi dan teknologi pengisian aseptikIa membunuh semua mikroorganisma di dalam bungkusan, dan pada masa yang sama memastikan bahawa mikroorganisma di luar bungkusan tidak boleh masuk, yang juga boleh memanjangkan jangka hayat makanan. Makanan dalam tin, tin lembut dan produk lain dihasilkan menggunakan prinsip ini.

Selain ituBeku pada suhu rendah dan simpan di bawah -18°CIa juga boleh menghalang percambahan dan toksinisasi mikroorganisma, memanjangkan jangka hayat makanan kepada setahun atau lebih lama.

Mitos 3: Jika tarikh luput melebihi, anda perlu membuangnya

Secara amnya, terdapat sejumlah margin untuk jangka hayat yang ditetapkan oleh pengeluar makanan. Terutama untuk makanan dengan jangka hayat yang panjang, ia adalah keadaan biasa bahawa "jangka hayat" yang ditandakan pada bungkusan tidak rosak. Jika mudah dibuang, ia boleh menyebabkan pembaziran makanan yang serius. Pada masa ini, sama ada ia boleh dimakan atau tidak perlu dinilai oleh pengguna berdasarkan pengalaman hidup.Jika rasa, warna, rasa, dsb. tidak berubah, ia masih selamat untuk dimakan.

Sebagai contoh, tin tertentu mempunyai jangka hayat dua tahun, dan ia tamat tempoh selama dua bulan di rumah. Dari luar, cangkerang balang tidak membengkak, dan selepas membukanya, tidak ada bau yang pelik, dan rasa dan tekstur tidak berubah apabila anda merasainya, jadi anda boleh memakannya. Walaupun kandungan vitamin berkurangan dari semasa ke semasa dan rasanya tidak sebaik ketika ia mula-mula dihasilkan, tiada isu keselamatan makanan yang berkaitan dengan memakannya.

Sebagai contoh lain, beras, millet, kekacang, dan lain-lain yang dibeli di rumah telah ditinggalkan selama lebih daripada setahun, dan tiada kelembapan, acuan, atau serangga.Tiada risiko keselamatan untuk terus menggunakannya pada masa ini, tetapi aromanya tidak sebaik bijirin yang baru dihasilkan tahun ini, dan nilai rasa telah berkurangan.

Mitos 4: Selagi ia berada dalam jangka hayat, ia mestilah selamat

Ramai orang hanya melihat tarikh tamat tempoh tetapi tidak memberi perhatian kepada jangka hayat. Sebagai contoh, produk susu pasteur yang perlu disejukkan pada suhu 6~0 °C tidak disimpan mengikut keadaan penyejukan dan dibiarkan pada suhu bilik selama sehari atau bahkan beberapa jamBoleh menyebabkan kemerosotan pramatang。

Jadi, peringatan kepada semua orangPastikan anda memberi perhatian kepada syarat penyimpanan pada pembungkusan makanan, seperti "storan sejuk", "penyimpanan di tempat yang sejuk", "elakkan kelembapan", dsb.

Di samping itu, tarikh luput makanan yang dimeterai selepas pensterilan dan rawatan pensterilan hanya boleh menjamin masa penyimpanan sebelum dibuka.Selepas dibuka, makanan bersentuhan dengan mikroorganisma bawaan udara dan tidak boleh terus disimpan pada suhu bilik untuk jangka masa yang lama.Sebagai contoh, pembungkusan sos tomato, pes kacang soya, sos cendawan dan sos perasa lain selalunya mempunyai perkataan "sila sejukkan selepas dibuka".