Keluasan alam semesta sentiasa memberi orang lamunan yang tidak terhingga. Setiap kali saya melihat ke langit berbintang, kegelapan yang dalam dihiasi dengan bintang-bintang yang berkelip-kelip yang tidak terkira banyaknya, seperti mutiara di sungai masa yang panjang, membawa rahsia yang tidak diketahui. Penerokaan manusia di alam semesta adalah seperti rasa ingin tahu kanak-kanak tentang perkara yang tidak diketahui, dan dengan setiap langkah ke hadapan, lebih banyak fakta yang menakjubkan boleh ditemui.

Bayangkan jika anda berdiri di sudut alam semesta dan melihat Bumi. Di Bumi, kita terbiasa mendengar kesibukan lalu lintas dan kesibukan orang, tetapi sebaik sahaja kita meninggalkan bumi dan memasuki alam semesta, ia benar-benar sunyi. Tiada udara di alam semesta, dan tiada medium untuk bunyi merambat, sama ada anda menjerit di angkasa lepas atau mengetuk objek, tidak akan ada gema, dan kesunyian ini boleh menjadi lebih mengganggu daripada malam yang paling dalam.

Apabila bercakap tentang sistem suria, semua orang tahu bahawa Mercury adalah planet yang paling hampir dengan Matahari, tetapi jika anda fikir ia adalah yang paling panas, anda salah. "Dapur" sebenar sebenarnya ialah Zuhrah, yang mempunyai suhu sehingga 467 darjah Celsius, yang lebih tinggi daripada suhu maksimum ketuhar di rumah! Atmosfera Zuhrah kebanyakannya terdiri daripada karbon dioksida, dan awan tebal menghalang haba daripada hilang, dan seluruh planet ini seperti dibalut dengan penutup haba yang besar, yang sangat panas.

Tidakkah anda akan terkejut jika seseorang memberitahu anda bahawa sempadan alam semesta hanya 100 kilometer dari Bumi? Ini bukan sekadar kenyataan kasual, tetapi kesimpulan saintifik yang dibuat oleh ahli fizik dan jurutera Hungary. Dalam erti kata lain, ambil roket dan hanya dalam beberapa minit, anda boleh bergegas keluar dari bumi dan memasuki angkasa lepas secara rasmi. Sudah tentu, "sempadan" ini tidak bermakna penghujung alam semesta, dan betapa besarnya alam semesta sebenarnya masih merupakan misteri yang belum diselesaikan.

Apabila anda memikirkan Marikh, anda mungkin memikirkan padang pasir merahnya, tetapi adakah anda tahu? Marikh ialah rumah kepada Gunung Olympus, gunung tertinggi di seluruh sistem suria. Gunung ini setinggi 26 km, iaitu hampir tiga kali lebih tinggi daripada Gunung Everest! Jika anda berdiri di puncak gunung, anda mungkin berasa seperti anda berdiri di dunia lain. Dan bagi manusia, Marikh mungkin merupakan salah satu planet yang paling berkemungkinan untuk berhijrah pada masa hadapan, dan walaupun udara sejuk dan nipis yang melampau sekarang, saintis sudah meneroka cara menjadikannya boleh didiami.

Anda mungkin pernah mendengar tentang "sikap acuh tak acuh alam semesta", tetapi adakah anda tahu betapa dahsyatnya kesejukan alam semesta sebenarnya? Tidak kira betapa sejuknya musim sejuk di Bumi, ia hanya tolak beberapa puluh darjah Celsius, tetapi suhu purata di alam semesta adalah serendah tolak 270 darjah Celsius, hampir hampir kepada sifar mutlak. Dalam persekitaran sedemikian, tiada bentuk hidupan yang diketahui boleh bertahan secara semula jadi, malah gas di udara akan mengeras menjadi pepejal. Boleh dikatakan bahawa di alam semesta, kewujudan manusia sangat rapuh.

Bima Sakti ialah galaksi tempat kita tinggal, tetapi pada hakikatnya, ia tidak penting di seluruh alam semesta. Bima Sakti berputar pada kelajuan 220 kilometer sesaat, dan kami seperti sekumpulan penumpang di kereta api berkelajuan tinggi, bergerak di sepanjang landasan yang ditetapkan. Sesetengah orang mungkin bertanya, memandangkan Bima Sakti berputar, mengapa orang di Bumi tidak merasakannya? Malah, ia seperti kita duduk di atas kereta api berkelajuan tinggi yang berjalan lancar, tidak kira betapa pantasnya kereta api itu, selagi tiada benjolan, kita tidak akan menyedarinya.

Perjalanan angkasa lepas adalah impian bagi ramai orang, dan tubuh manusia di angkasa lepas juga boleh mengalami perubahan yang indah. Tanpa kekangan graviti Bumi, tulang belakang angkasawan meregang, meningkatkan ketinggian mereka kira-kira 5 sentimeter. Walau bagaimanapun, perubahan ini tidak kekal, dan sebaik sahaja kembali ke Bumi, ketinggian akan kembali normal. Oleh itu, jika anda ingin tumbuh lebih tinggi dengan pergi ke angkasa lepas, jangan fikirkannya.

Walaupun Pluto telah diturunkan ke planet kerdil, ia masih mempunyai banyak perkara untuk dikagumi. Sebagai contoh, planet berais ini mempunyai puncak yang menjulang tinggi yang boleh mencapai separuh ketinggian Gunung Everest. Dalam persekitaran yang sangat sejuk itu, puncak gunung tidak diperbuat daripada batu, tetapi daripada ais keras, seolah-olah dunia telah dibekukan.

關於月球，一直有許多爭議，比如人類是否真的登上了月球。但不管如何，阿波羅宇航員在月球上留下的腳印將至少存在一億年之久。地球上，風、雨、流水等自然力量會慢慢侵蝕腳印，而月球上沒有空氣，也沒有天氣變化，所以這些腳印幾乎不會被抹去。

Adakah anda tahu bahawa terdapat juga "planet berlian" di alam semesta? Para saintis telah menemui sebuah planet yang dipanggil 55 Cancri e, yang dikatakan terdiri daripada berlian untuk satu pertiga daripada komposisinya. Dalam erti kata lain, planet ini boleh menjadi "bola berlian" gergasi. Jika manusia dapat mengembara ke planet ini suatu hari nanti, mungkin berlian bukan lagi batu permata berharga, tetapi bahan biasa yang boleh ditemui di mana-mana.

Angkasawan, selepas kembali ke Bumi, pernah menggambarkan "bau" alam semesta. Anda mungkin berfikir alam semesta hambar, tetapi pada hakikatnya, angkasawan mengembalikan bau pelik pada angkasawan, sedikit seperti bau logam panas, asap kimpalan dan stik panggang yang dicampur bersama. Asal usul perisa ini mungkin berkaitan dengan tindak balas kimia di alam semesta, yang masih menjadi salah satu subjek penyelidikan oleh saintis sehingga hari ini.

Sajak kanak-kanak yang kami pelajari semasa kami masih kanak-kanak menyanyikan: "Berkelip dan berkelip-kelip, langit penuh dengan bintang-bintang kecil." "Tetapi pada hakikatnya, bintang-bintang tidak berkelip sama sekali. Apabila cahaya bintang melalui atmosfera Bumi, cahaya itu dibiaskan, menjadikan bintang kelihatan sentiasa berkelip-kelip, manakala jika anda melihat bintang dari angkasa, cahayanya sebenarnya stabil.

宇宙中還有一片巨大的水蒸氣雲，其儲存的水量是地球總水量的140億倍！換句話說，如果能把這片水蒸氣雲的水引到地球，我們的水資源問題就能徹底解決。當然，這隻是一個天方夜譚，畢竟人類目前的科技還遠遠無法做到這樣的地步。

Dalam menghadapi alam semesta yang begitu besar, misteri dan tidak diketahui, manusia kelihatan begitu kecil. Tetapi kerana ketidakpentingan inilah kita lebih bermotivasi untuk meneroka, bertanya, mencari lebih banyak jawapan. Suatu hari nanti pada masa hadapan, mungkin kita benar-benar boleh menjejakkan kaki di planet lain, atau bahkan melangkah keluar dari galaksi, untuk melihat rupa penghujung alam semesta ini. Sebelum itu, melihat ke langit berbintang masih merupakan perkara yang paling romantis bagi manusia.