Pada era hari ini, pencapaian saintifik dan teknologi manusia telah membolehkan kita merealisasikan impian "pergi ke bulan dalam sembilan hari dan menangkap penyu di lima lautan". Kita bukan sahaja boleh meneroka keluasan angkasa lepas, tetapi juga masuk jauh ke bahagian terdalam lautan. Lonjakan teknologi telah membawa kita lebih dekat kepada misteri alam semula jadi berbanding sebelum ini, dan walaupun pencapaian luar biasa yang telah kita capai dalam meneroka dunia luar, pemahaman kita tentang perkara yang paling dekat dengan kita - badan kita sendiri - kekal agak dangkal. Terutama berkenaan dengan kesedaran, kuasa misteri yang wujud jauh di dalam diri kita dan membimbing pemikiran dan emosi kita masih penuh dengan perkara yang tidak diketahui. Apabila kita bercakap tentang kesedaran, ramai orang secara semula jadi mengaitkannya dengan struktur fizikal otak. Kebijaksanaan konvensional berpendapat bahawa kesedaran tidak lebih daripada hasil sampingan aktiviti neuron di otak, interaksi kompleks proses biologi dan kimia. Dalam erti kata lain, kewujudan dan fungsi kesedaran terhad kepada organ fizikal otak.

Dengan kemajuan sains yang berterusan, terutamanya perkembangan neurosains, mekanik kuantum dan teori maklumat, semakin ramai sarjana telah mula mengemukakan pandangan yang sama sekali berbeza daripada yang tradisional: kesedaran mungkin tidak terhad kepada struktur fizikal otak, tetapi mungkin merupakan satu bentuk maklumat yang boleh didapati di seluruh alam semesta. Teori yang muncul ini dipanggil "teori badan maklumat". Menurut teori ini, manusia bukan sahaja individu biologi yang terdiri daripada badan fizikal, tetapi juga koleksi maklumat kompleks yang membawa maklumat mendalam yang saling berkaitan dengan seluruh alam semesta. Dalam zaman maklumat ini, kita menjana, memproses dan menghantar aliran maklumat yang besar sepanjang masa. Daripada komunikasi lisan harian kepada tindak balas biokimia yang kompleks dalam badan, semuanya boleh dilihat sebagai aliran maklumat. Dalam rangka kerja ini, kesedaran dilihat sebagai satu bentuk maklumat tertentu di otak.

Dengan kemajuan sains yang berterusan, terutamanya perkembangan neurosains, mekanik kuantum, dan teori maklumat, semakin ramai sarjana telah mula mengemukakan pandangan yang sama sekali berbeza daripada pandangan tradisional: kesedaran mungkin tidak terhad kepada struktur fizikal otak, tetapi merupakan satu bentuk maklumat yang menyelubungi alam semesta. Teori yang muncul ini dikenali sebagai "teori badan maklumat". Menurut teori ini, manusia bukan sahaja individu biologi yang terdiri daripada badan fizikal, tetapi juga koleksi maklumat kompleks yang membawa maklumat mendalam yang saling berkaitan dengan seluruh alam semesta. Dalam zaman maklumat ini, kita menjana, memproses dan menghantar sejumlah besar maklumat sepanjang masa. Daripada perbualan harian kepada tindak balas biokimia dalam badan, ia boleh dianggap sebagai aliran maklumat. Di bawah konsep ini, kesedaran dianggap sebagai manifestasi maklumat tertentu di otak.

Dengan kemajuan dalam mekanik kuantum, saintis telah menyedari bahawa maklumat mungkin merupakan salah satu elemen asas yang membentuk alam semesta, dan statusnya mungkin melebihi jirim dan tenaga. Mekanik kuantum mendedahkan banyak fenomena yang melangkaui fizik klasik. Salah satu yang paling menarik ialah fenomena keterikatan kuantum. Fenomena ini menunjukkan bahawa walaupun dua zarah berjauhan, perubahan keadaan serta-merta mereka masih boleh menjejaskan satu sama lain, seolah-olah penghantaran maklumat tidak terhad oleh masa dan ruang. Ini telah menyebabkan saintis tertanya-tanya sama ada kesedaran juga mempunyai sifat kuantum dan boleh berfungsi di luar dimensi fizikal. Sesetengah penyelidik telah mencadangkan bahawa kesedaran bukan sahaja bergantung pada struktur fizikal otak, tetapi mungkin juga mempunyai sifat kuantum. Saintis terkenal Roger Penrose dan pakar bius Stuart Khameroff bersama-sama mencadangkan teori "kesedaran kuantum". Mereka percaya bahawa mikrotubul dalam otak mungkin pembawa pemprosesan maklumat kuantum. Menurut pandangan mereka, penjanaan kesedaran berkait rapat dengan superposisi dan keruntuhan keadaan kuantum. Ini bermakna pembentukan dan fungsi kesedaran mungkin berakar umbi dalam peraturan asas fizik kuantum, dan bukannya hanya proses biokimia.

Jika kesedaran sememangnya berkaitan dengan maklumat kuantum, maka kita boleh membuat hipotesis yang berani dan mencabar: kesedaran mungkin tidak terhad kepada otak, tetapi fenomena yang ada di mana-mana di alam semesta. Ini bermakna kesedaran kita mungkin disepadukan secara mendalam dengan seluruh alam semesta, atau bahkan kesedaran kita adalah sebahagian daripada atau beroperasi dengan alam semesta. Ia bukan lagi fenomena tempatan yang hanya bergantung kepada pembawa bahan, tetapi mungkin berkait rapat dengan operasi semua perkara di alam semesta. Teori ini juga mencetuskan refleksi yang mendalam tentang kehidupan dan kewujudan. Jika kesedaran sememangnya satu bentuk maklumat, maka pemahaman kita tentang kehidupan perlu dibentuk semula sepenuhnya. Biologi tradisional cenderung untuk merawat kehidupan sebagai proses biologi berasaskan jirim. Walau bagaimanapun, teori kesedaran kuantum mungkin mendedahkan bahawa kehidupan sebenarnya adalah cara maklumat wujud.

Dan jika pemikiran ini digunakan lebih lanjut untuk kesedaran, maka kesedaran kita juga boleh dilihat sebagai nod dalam rangkaian maklumat. Menurut garis pemikiran ini, hubungan kita dengan alam semesta lebih mendalam dan lebih kompleks daripada yang dibayangkan. Setiap bintang, setiap zarah di alam semesta, mungkin bergema dengan kesedaran kita dengan cara yang belum kita fahami sepenuhnya. Sama seperti komputer bergantung pada kod, "kod" kehidupan dan alam semesta mungkin merupakan aliran maklumat, dan setiap daripada kita hanya memainkan peranan tertentu dalam rangkaian maklumat yang luas ini. Teori badan maklumat ini menimbulkan persoalan yang mendalam: jika badan kita mati, adakah kesedaran akan hilang bersama mereka? Pandangan tradisional biologi ialah kesedaran adalah hasil daripada aktiviti otak dan bergantung pada rangkaian saraf yang kompleks dan proses kimia fisiologi. Oleh itu, apabila otak berhenti berfungsi, kesedaran pasti akan hilang juga. Walau bagaimanapun, jika kesedaran adalah satu bentuk maklumat yang melampaui jirim, maka ia mungkin tidak hilang sepenuhnya akibat kematian badan.

Idea ini tidak sepenuhnya utopia. Banyak tradisi budaya dan falsafah telah lama percaya bahawa jiwa atau kesedaran masih boleh wujud dalam beberapa bentuk selepas kematian. Sebagai contoh, orang Mesir purba percaya bahawa jiwa boleh dibangkitkan melalui ritual; Konsep penjelmaan semula Hindu berpendapat bahawa jiwa dijelmakan semula antara badan yang berbeza; Konsep nirvana Buddha melihat kehidupan dan kesedaran sebagai sebahagian daripada kitaran kosmik. Kepercayaan yang kelihatan mistik ini mungkin menemui penjelasan saintifik baharu dari perspektif teori kesedaran kuantum. Menurut teori kesedaran kuantum, intipati kesedaran adalah maklumat, dan jika maklumat dapat melampaui batasan pembawa bahan, maka kita dapat membayangkan bahawa kesedaran tidak akan hilang selepas kemusnahan badan fizikal. Sebaliknya, ia mungkin "kembali" ke alam semesta dalam beberapa bentuk, menyepadukan semula ke dalam rangkaian maklumat yang luas itu. Sama seperti tenaga di alam semesta tidak pernah benar-benar hilang, tetapi hanya berubah bentuk, kesedaran mungkin mengikut peraturan yang sama. Idea ini mempunyai persamaan yang ketara dengan falsafah Timur purba. Falsafah perpaduan syurga dan manusia dalam budaya tradisional Cina telah lama mencadangkan bahawa alam semesta dan manusia bukanlah dua entiti yang berasingan, tetapi perpaduan yang bercampur antara satu sama lain.

Kesedaran adalah salah satu isu yang paling misteri dan kompleks bagi manusia. Walaupun kita telah memahami secara saintifik struktur fizikal otak dan corak aktiviti neuron, pemahaman tentang sifat kesedaran masih di peringkat awal. Teori badan maklumat memberi kita perspektif baru: kesedaran bukan sahaja produk otak, tetapi mungkin juga merupakan satu bentuk maklumat yang melampaui jirim dan meresap ke alam semesta. Mungkin dalam masa terdekat, kita akan merungkai kesedaran dan memahami hubungan sebenar kita dengan alam semesta. Sehingga itu, kita boleh terus meneroka dunia maklumat dan perkara yang indah ini dengan rasa ingin tahu. Apa pendapat anda tentang kesedaran?