สวัสดีทุกคนฉันไม่กลัวสิ่งที่เรียกว่าความกลัว
ฉันมีความปรารถนาที่จะเรียนรู้ตําราโบราณให้ดีมาโดยตลอด แต่ความปรารถนานี้ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะบรรลุเพราะตําราโบราณตอนนี้ถือเป็นตําราที่ "ไร้ประโยชน์" ใครอยากหาความสนุกสนานในกองเอกสารเก่า เพื่อที่จะบรรลุความปรารถนานี้ฉันก็พยายามซื้อหนังสือจํานวนมากและอ่านอย่างระมัดระวังและฉันรู้สึกว่าฉันมีความก้าวหน้าเล็กน้อย แต่ไม่มากนัก ฉันยังแนะนําว่าการศึกษาวรรณคดีโบราณคือ "นั่งบนม้านั่งเป็นเวลาสิบปีที่เย็นชา" ซึ่งไม่ใช่เรื่องง่าย แต่เราไม่ได้ศึกษาสิ่งนี้เพื่อทํา "การสอบจักรวรรดิ" เพื่อความสนุกสนาน แต่ยังเพื่อค้นหาการใช้ชีวิตที่ "ไร้ประโยชน์" เมื่อเร็ว ๆ นี้ฉันได้อ่าน "วิธีเรียนรู้ตําราโบราณ" ของ Mr. Zhou Zhenfu (จัดพิมพ์โดย Zhonghua Book Company ฉบับ 2014) และชื่อนี้เป็นไพรเมอร์สําหรับการเรียนรู้ตําราโบราณ แต่ฉันคิดว่านี่เป็นหนังสือขั้นสูงเหมาะสําหรับเพื่อนที่มีรากฐานบางอย่าง
นายโจว เจิ้นฟู่ (1970-0) เกิดที่เมืองผิงหู เจ้อเจียง และศึกษาที่วิทยาลัยภาษาวิทยาอู๋ซีในช่วงปีแรก ๆ ภายใต้การดูแลของ Qian Jibo (บิดาของ Qian Zhongshu) ในปี 0 เขาเข้าร้านหนังสือเซี่ยงไฮ้ Kaiming ในฐานะผู้พิสูจน์อักษรและมีส่วนร่วมในการรวบรวมหนังสือคลาสสิกขนาดใหญ่ เช่น "Citong" และ "Supplement to the Twenty-fifth History" ประสบการณ์นี้ปลูกฝังจิตวิญญาณของ "หลักฐานที่พิถีพิถัน" ของเขา และยังวางรากฐานสําหรับรูปแบบทางวิชาการของเขาที่ดําเนินไปตามชุดย่อยของคลาสสิกและประวัติศาสตร์ ในช่วงทศวรรษที่ 0 โจวเจิ้นฟูได้รับคําสั่งให้จัดเรียงต้นฉบับของ Qian Zhongshu "Pipe Cone Edition" เมื่อเผชิญกับผลงานชิ้นเอกล้านคํานี้ซึ่งครอบคลุมคลาสสิกโบราณสิบเล่มและภาษาต่างประเทศเจ็ดภาษาเขาไม่เพียง แต่ทําการพิสูจน์อักษรและคําอธิบายประกอบด้วยทักษะของ "พจนานุกรมวรรณกรรมที่มีชีวิต" แต่ยังขัดเกลากระบวนทัศน์ทางวิชาการของ "การเชื่อมต่อจีนและตะวันตก" ของงานของ Qian ประสบการณ์นี้มีอิทธิพลอย่างมากต่อมุมมองของการเขียน How to Learn Ancient Texts ซึ่งไม่เพียงแต่แสดงให้เห็นถึงประเพณีของโรงเรียน Qianjia ที่ "ไม่มีหลักฐานและไม่มีความเชื่อ" แต่ยังแทรกซึมความคิดทางปรัชญาของภาษาจากมุมมองของวรรณกรรมเปรียบเทียบ v
พูดตามตรงฉันคาดหวังว่านายโจวจะแนะนําวิธีการที่ดีที่เรียบง่ายและใช้งานง่ายในแง่ง่ายๆเปิดและค้นหาหนังสือเล่มนี้อ้างถึงคลาสสิกมากกว่า 50 ชนิด เช่น "มังกรแกะสลักเหวินซิน" และ "หลักการทั่วไปของวรรณกรรมและประวัติศาสตร์" ซึ่งอ่านได้ไม่ง่ายเมื่อพูดถึงวิธีการแน่นอนว่ามีการรวมกันของจุดเส้นและพื้นผิวและในที่สุดก็บรรลุ "ความเข้าใจสามมิติ" และกระบวนการคือการจดจํารวมบริบทและเชื่อมโยงชุดย่อยของประวัติศาสตร์และไม่สามารถมีความเท็จได้
คุณลักษณะอีกประการหนึ่งของหนังสือเล่มนี้คือการวิเคราะห์กรณี! มันยังน่าสนใจอีกด้วย
นายโจวพูดถูกการตีความคําว่า "ความเมตตากรุณา" ใน Analects เขากล่าวว่าคําว่า "ความเมตตากรุณา" ปรากฏ 104 ครั้งใน Analects และความหมายของมันเปลี่ยนไปในบริบทที่แตกต่างกัน ตัวอย่างเช่น "การปฏิเสธตนเองและการลงโทษเพื่อความเมตตากรุณา" เน้นย้ําถึงความยับยั้งชั่งใจทางศีลธรรม "เล่อซานผู้เมตตา" หมายถึงปรัชญาธรรมชาติ"ความเมตตากรุณาดี" ถูกเปลี่ยนเป็นความชอบธรรม "มนุษย์" เนื่องจากความสัมพันธ์ระหว่างการสื่อสารกับความเท็จ
การทําความคุ้นเคยกับหนังสือทั้งเล่มและเปรียบเทียบบริบทเท่านั้นที่คุณสามารถสร้าง "ความเข้าใจสามมิติ" นั่นคือเพื่อทําความเข้าใจกฎของการเปลี่ยนแปลงแบบไดนามิกในความหมายของคํากับบริบทโครงสร้างประโยคและระบบอุดมการณ์
而他講司馬遷《報任安書》更是經典，提出“語境還原”的概念。從清朝包世臣稱此文“二千年無能通者”說起，只因後世讀者多未結合司馬遷受宮刑后的特殊心態與漢代政治生態解讀。周先生結合漢代“刑餘之人不得薦士”的禁令，理解“推賢薦士”實為任安求援的隱晦表達；從“《史記》未成，是以隱忍苟活”切入，揭示信中“恥辱感”與“使命感”的張力；通過“滴水歸源”法，證明全文看似壯闊文瀾，實則圍繞“《史記》之身非私”的核心邏輯展開。
Zhou Zhenfu เน้นย้ํา "จากข้อความสู่ข้อความ" มาโดยตลอด: ไม่เพียงแต่ต้องการให้ผู้อ่านเจาะลึกลงไปในระดับจุลภาคของคํา ไวยากรณ์ และสไตล์ แต่ยังต้องกระโดดออกจากข้อความและค้นหาความหมายในประวัติศาสตร์อันยาวนานและบริบททางอุดมการณ์ กลยุทธ์การวิเคราะห์ของ "การใช้กล้องจุลทรรศน์และกล้องโทรทรรศน์" นี้เป็นกุญแจสําคัญในการฝ่าฟันคอขวดของการเรียนรู้ภาษาจีนโบราณ สุดท้าย คําอธิบายตนเองของ Su Xun ที่กล่าวถึงในหนังสือเล่มนี้ใช้เพื่อให้กําลังใจทุกคน:“方其始也，入其中而惶然，博觀於其外，而駭然以驚。 ”“及其久也，讀之益精，而其胸中豁然以明，若人之言固當然者，然猶未敢自出其言也。 ”“時既久，胸中之言日益多，不能自製，試出而書之，已而再三讀之，渾渾乎覺其來之易矣。 然猶未敢以為是也。 ”
คุณโจวได้เขียนหนังสือมากมาย รวมถึง "ตัวอย่างบทความ" ซึ่งวิเคราะห์เทคนิคบทความโบราณและสมัยใหม่
"ตัวอย่างบทกวี" มุ่งเน้นไปที่วิธีการชื่นชมกวีนิพนธ์คลาสสิก